Misschien heb je gemerkt dat ik een beetje een Star Trek fan ben. Het schijnt dat Star Trek een ‘silent’ (stil) franchise is. Dat las ik in een artikel ergens. Dat is vreemd voor mij, want Star Trek is altijd luid en duidelijk aanwezig geweest in mijn leven. Veel dingen in mijn leven hebben te maken met Star Trek. De nieuwste serie Strange New Worlds en de serie Star Trek: Discovery trekken een nieuw publiek aan en dat vind ik geweldig. Ik ben geen ouwe fan die de nieuwe fans vreselijk vindt. Dus laat me je vertellen waarom Strange New World een leuke serie is, ook als je (nog) geen fan bent.

Het begin van Star Trek

In de jaren 70 keek mijn grootvader veel tv als hij op mij pastte. Ik denk dat ik daar erg door beïnvloed ben wat betreft mijn tv en film voorkeur: ik ben best gek op westerns, bijvoorbeeld. (Let op: ik denk dat westerns echt een comeback gaan maken.) Ik weet vrij zeker dat ik daar ook voor het eerst Star Trek (de oorspronkelijke serie uit 1966) zag, op de Duitse tv denk ik. Maar toen ik in de jaren 80 steeds meer science fiction en fantasy ging lezen, ging mijn radartje aan. Er was weinig scifi op de Nederlandse tv, met uitzondering van Battlestar Galactica. Dus ik bleef hangen toen ik op BBC2 op woensdagavond Star Trek: The Next Generation (TNG) zag.

Terwijl ik wachtte op het nieuwe seizoen van TNG, was op BBC2 The Original Series (TOS) in de herhaling. Daarna keek ik naar Deep Space Nine (DS9), wat mijn favoriete serie werd. En toen kwam Voyager (VOY). En toen … was het even stil. Ik dacht dat we met 4 (of 5) series wel alles van Star Trek hadden wat we nodig hadden. Ik had The Animated Series (TAS), de tekenfilms, nog niet eens gezien.

Meer Trekkies

Maar in 2001 kregen we toch nog Enterprise (ENT) erbij. Deze tv serie ging over de eerste Enterprise, nog voordat de Federation bestond. Prequels zijn niet altijd een succes en Enterprise werd ook niet enthousiast ontvangen in eerste instantie. Ik vond er ook niet veel aan, ondanks dat Scott Bakula de captain was. Uiteindelijk ben ik het wel leuk gaan vinden. En Star Trek bleek toch sterker te zijn dan we dachten. Rond die tijd kwamen er meer Trekkies uit de kast. En ik ontdekte dat ik het niet met iedere Trekkie eens was. Maar wel dat de fans van Star Trek enorm divers zijn.

Als we in gedachten houden dat Trekkies niet echt van prequels houden, waarom doet Star Trek: Strange New Worlds het dan best wel goed? Ik denk dat het komt omdat er steeds nieuwe fans bij komen, die andere verwachtingen hebben. Star Trek gaat over het ontdekken wie wij zijn als mensen, en over ruimte laten voor mensen om zichzelf te kunnen zijn, over het accepteren van verschillen. Dat zijn best moderne thema’s.

Er was veel gemor toen Star Trek: Discovery (DISCO) uitkwam. De meer conservatieve oudere fans het niet trokken. Die serie begon ook in het verleden van Star Trek. Maar daar kwamen we wel de eerste kaptitein van de Enterprise uit TOS tegen. Fans kenden hem al uit de originele serie en de allereerste originele pilot aflevering. En er was iets met Pike waar veel fans zowel de oude serie in herkenden, maar tegelijk voelde het heel nieuw aan. Wij wilden meer Pike.

Nieuwe werelden ontdekken

Dus aan de ene kant hadden we weer een serie over een TNG captain, Star Trek: Picard. Nu was hij een oudere man en met pensioen, maar nog wel bezig het het heden en de toekomst. Hij zou nog er nog een keer op uit willen trekken om zaken recht te zetten. En dan loopt Christopher Pike zomaar oevr het deck van de Starship Discovery. Picard ging duidelijk over terugkijken en de losse eindjes vastmaken. Maar Pike gaat meer over je eigen toekomstig lot kennen en toch alles te geven wat je hebt. Het is een mooie tegenstelling, als je er over nadenkt.

Strange New Worlds (SNW?) is volgens mij voornamelijk gemaakt omdat de fans zo gek waren op Captain Pike in Discovery. Ik vond het ook jammer dat hij de serie weer verliet. Toen begonnen fans te speculeren over een serie met Pike en de Enterprise. Zou dat niet een mooie afronding zijn? En dat het dan wéér een prequel zou zijn, dat maakte niet uit. En zo kwamen we dus aan deze serie, nummer tien alweer (ik heb TAS en Lower Decks nog niet eens besproken).

Prima serie om mee te beginnen

Strange New Worlds is een serie die heel toegankelijk is voor mensen die nog nooit Star Trek gezien hebben, maar ook net zo leuk voor fans. Ik kan me ook niet voorstelen dat Christopher Pike (Anson Mount) niet meteen je favoriete Star Trek captain wordt. Het beste aan de serie is dat het weer een episodische serie is; elke afevering heeft een compact en afgerond verhaal. Je hebt je hoofdpersonen en een probleem op een planeet of op een ander ruimteschip. Je raakt daardoor heel makkelijk vertrouwd met concepten in het Star Trek universum. Het schip is een stuk ruimer en lichter dan waar Kirk mee door de ruimte reisde in zijn Enterprise (TOS). Maar daar kijk ik even overheen, want dat is maar een detail. Het zou ook raar zijn als we nu weer de kartonnen muren uit de jaren 60 zouden zien.

Het gaat nog steeds om de verhalen. Hoe regaeer je als een buitenaardse wereld er andere ideeën op na houdt? En hoe zouden mensen en aliens samen kunnen werken? En hoe kom je er zonder kleerscheuren uit? Bij elke vraag kun je dan terug grijpen op onze wereld en hoe wij onderling proberen samen te leven. Dat is voor mij wat goede science fiction (en fantasy) moet doen: je kijkt eens met andere ogen naar de huidige wereld. En ik word daar vaak hoopvoller van dan van hoe de wereld er nu uitziet.