Daenelia

Superhelden uit stripboeken, dat is waar de X-Men vandaan komen. En omdat superhelden kunnen vliegen, of supersterk zijn, of laser-ogen hebben is het lastig om dat in een live-action vorm te gieten zonder dat het grappig wordt. Tenminste, in 1992. De eerste X-Men cartoon serie is al zo oud. En nog steeds geliefd. Waarom is dit één van onze geliefde zaterdagochtend cartoons?

Simpele stijl

De tekenstijl van de serie is heel simpel, met strakke lijnen en kleurenblokken die niet al te veel diepte weergeven. Dat is ook een homage aan de tekenstijl uit comics, die met simpele stijl in hoog tempo werden getekend en ingekleurd. En dat geeft niet, omdat de inhoud van de verhalen veel dieper is dan je zou vermoeden.

De afleveringen zitten vol met explosies, superhelden-gevechten en humor. Maar daarnaast gaat het ook over ‘anders zijn’ en niet passen in de hokjes die mensen voor elkaar maken. Elke mutant, superheld, wijkt af van de standaard. Maar zijn ze daardoor minder menselijk? Nee. Zo heeft Professor X zijn school voor begaafde kinderen die toevallig superkrachten hebben. Maar ze hebben daarnaast ook gewoon recht op onderwijs in rekenen, geschiedenis en sport.

Niks menselijks is ze vreemd

De groep volwassen superhelden zijn vooral gewoon menselijk. Tuurlijk kan Wolverine een tegenstander vermorzelen, maar zijn hart bewaart hij voor Jean Grey. Jean kan gedachten lezen (maar blijkbaar niet die van Wolverine, of juist wel) en vindt bij Scott de liefde van haar leven. Scott, of Cyclops, kan nooit zijn bril afzetten want dan zet hij alles in brand. Hij ziet Jean dus altijd vanachter een beschermende barièrre. Het is een ingewikkelde romance.

Maar ook Jubilee, die met elektrische schokken van alles stuk kan maken, Van haar walkman tot de tv: alles kan stuk gaan. Net zoals bij andere tieners, die ook onhandig zijn. En ze wil zo graag volwassen zijn, veel sneller dan nodig is. Mee met de X-Men op een missie, terwijl ze eigenlijk nog niet klaar is. Toch doen de volwassenen hun best om haar onderdeel van het team te maken.

Meer dan 30 jaar oud

En deze cartoonserie is nu meer dan dertig jaar oud! Ik denk dan ook dat het meer een nostalgische waarde heeft dan dat er een nieuwe generatie helemaal bezeten wordt van deze tekenfilmserie. Maar dat neemt niet weg dat het wel een leuke serie is om als familie te kijken. Zeker als je de serie vroeger als jonge tiener hebt gezien. Je legt dan toch weer even contact met je jongere zelf.

Wees wel voorbereid. Het voelt dan nog steeds ontzetten relevant. Dat er mensen worden opgejaagd en in kampen worden gestopt. Dat je moet verbergen wie je werkelijk bent. Dat mensen je verraden voor een habbekrats. Maar uiteindelijk is zo’n onderdrukken systeem niet haalbaar. Dat is een mooie boodschap, nog steeds.