We zijn weer in de bioscoop te vinden, hoor. Er zijn interessant films en we hebben er ook weer tijd voor (gemaakt). Napoleon was een film waarvan we allebei wisten dat we die op het grote doek wilden zien. Uit de trailer bleek al dat het niet alleen een spetterende rol voor Joaquin Phoenix zou zijn, maar ook dat er nogal wat grote veldslagen met bommen en ontploffingen zouden zijn. En op een of andere manier willen we dat dan in een bioscoopzaal zien. Niet in 4D. Dat dan weer niet. Dus gewoon in 2D, zoals films bedoeld zijn.
Levensverhaal van een draaikont
Ik ben niet Frans, dus ik hoef me geen zorgen te maken om het in stand houden van een mythische ‘kleine’ man. Napoleon was een draaikont. Hij klom op in de rangen van het leger tijdens de grote revolutie, waarbij de artistocratie, de elite, werd vermoord en afgezet. Hij geloofde in het vrijheid, gelijkheid, broederschap idee en dat het volk het voor het zeggen moest krijgen.
Dat sprookje liep al snel uit op de afgezette monarchie vervangen door de keizer Napoleon. Want hij mocht zelf natuurlijk wel de baas spelen zonder naar het volk te luisteren. Uit niets blijkt dat hij namelijk nadat hij keizer was nog oog had voor de moeilijkheden van de gewone of arme burger. Hij trouwde met een artistocrate, waar hij in de film (en in de overlevering – zijn liefdesbrieven) intens veel van hield. Maar toch niet zoveel dat hij zijn kroon en troon voor haar opgaf, toen zij geen kinderen kon krijgen.
Verheerlijking
De film laat zien dat Napoleon een groot strategisch krijgsheer was. Wat dat in werkelijkheid leek te betekenen was dat hij een groot talent had om mensen op te blazen, te laten verdrinken in ijskoud water en er geen moeite mee had om paarden (die er toch echt niet voor gekozen hadden om het slagveld op te lopen) met kanonskogels omver te kegelen. … Ja, ik ben niet zo’n fan van mensen die hun fantasie gebruiken om manieren te bedenken om andere mensen het leven te ontnemen.
Toch vond ik het een goede film. Ik genoot van het spel van de acteurs, er waren twee leuke hondjes die ook hun beste acteerprestatie neerzette (echt). En je ziet in vogelvlucht wat dingen uit het leven van Napoleon. Achteraf denk je ‘he, maar ik heb toch wat zaken gemist, die hem een stuk sympathieker hadden gemaakt – maar niet veel’. Zo is Napoleon in Egypte, en hoewel hij blijkbaar niet verantwoordelijk was voor een kanonskogel in een pyramide, was dat wel het moment dat de Rosetta-steen ontdekt werd: die belangrijk was om het hieroglyphen-schrift eindelijk te ontcijferen. Maar goed, dat werd niet daar Napoleon zelf gedaan, natuurlijk. Dat was een bijzaak.
Het grote liefdesverhaal
Sommige recensies doen misschien vermoeden dat er veel nadruk ligt op de seksuele kant van zijn liefdesverhaal, met Josephine. Maar het is een vrij kuise film: geen langdradige naaktscenes met seks. Maar ik zet toch ook wel vraagtekens bij de oprechtheid van die liefde. Ja, er zijn die brieven. Zeg maar: de sexting van de 19de eeuw. Hij was bezeten van Josephine, maar waarom gaf hij dan niet de troon op toen hij de keuze moest maken? Hoe moet zijn zich gevoeld hebben dat hij haar toch makkelijk aan de kant schoof en een jongere vrouw nam, die zijn zoon ter wereld bracht? Hm?
In de film blijft het wel een magische liefdesverhouding, waarbij hij steeds bij Josephine terugkomt voor ondersteuning. Dat kan best op waarheid gebaseerd zijn, en natuurlijk hoef je niet getrouwd te blijven om wel van elkaar te blijven houden. Maar keer op keer kiest hij in de film voor macht boven de liefde. En dat zegt genoeg. Draaikont.
Leave a Reply