Alweer een bipopic? Ja, ik heb zo’n periode waarin films over personen me echt aanspreken, vooral als het over muziek gaat. Get On Up vertelt over het leven van James Brown, de Godfather of Soul. Zoals Aretha Franklin de Queen of Soul was en Tina Turner de Queen of Rock’n’Roll was. James Brown werd ook wel de ‘hardest working man in show business’ genoemd en dat zie je ook terug in de film. Of de film ook leuk is als je de muziek en de artiest niet kent? Ik denk van wel.
Moeilijke start
James Brown groeide op onder moeilijke omstandigheden. En dat is misschien is dat ook wel een optimistische manier om te omschrijven hoe zijn jeugd er uitzag. Armoede, geen kansen, ongelijkheid, een ongeïntereseerde vader en een moeder die wegliep. Hoe klim je dan nog op tot een wereldster? Via de gevangenis komt hij in contact met een gospelzanger die hem op een of andere manier toch op het goede pad krijgt. En als James eenmaal aan de muziek geproefd heeft, is het duidelijk dat daar zijn kans ligt. Zo begint hij met een gospelbandje, maar ziet al snel dat er commercieel meer succes ligt in meer seculiere muziek. En muziek, dat kent hij, dat begrijpt hij.
Dat maakt het begin van de film ook zo sterk. Het had zo makkelijk anders, en verkeerd, kunnen aflopen. De kansen die geboden worden zijn net op het juiste moment binnen handbereik én James doet er ook iets mee. Dat is een heel hoopvol verhaal en iets wat veel mensen aanspreekt. Maar maakt het James ook tot een leuke hoofdpersoon in het verhaal?
Moeilijke man
Helaas zijn de littekens van zijn jeugd altijd aanwezig. Ik denk dat James daardoor een moeilijke man was. Hij eiste heel veel van zijn vrienden, van zijn muzikanten en zangers. Maar ook van zijn geliefden. Dat brak denk ik veel van zijn persoonlijke banden met mensen. Hij was ook niet zachtzinnig met vrouwen, bijvoorbeeld. De acteur die James Brown speelt, Chadwick Boseman, zet echt een mooi personage neer (want hoe dicht kom je bij de realiteit, in een film?). Ook met veel sympatie, want nergens heb ik het idee gehad om de film maar uit te zetten.
Het verhaal wordt trouwens ook heel onsamenhangend verteld, maar dat helpt juist om te begrijpen wat de impact was van gebeurtenissen uit het verleden. En James richt zich ook vaak naar het publiek, in een breken van de vierde muur. Daardoor is het ook makkelijker om die sympathie, als kijker, te houden. Want het was geen fijne man.
Geen standaard biopic
De verhaalstructuur is dus heel anders. In Walk the Line beginnen we ook midden in het verhaal, om dan aan een flashback van Johnny Cash’s jeugd te beginnen, maar het is verder een doorlopend samenhangend verhaal. En ergens vind ik dat Johnny als personage toch altijd veel sympatieker overkomt. Misschien was Johnny ook wel een fijnere vent, maar ook hij deed onsympathieke dingen. Beide personages worden door ijzersterke acteurs neergezet. Wel op een hele andere manier.
Is Get on Up een leuke film als je de muziek niet kent? Ja, maar wel als je niet-lineaire vertelstructuur een beetje kan volgen. Anders is het alleen maar frustrerend. En weten dat James geen fijne man was, maar ook een produkt van zijn omgeving en zijn jeugd helpt wel om het begrip te houden voor zijn nare kanten. Verder is de muziek fantastisch, natuurlijk. Want ja, Godfather of Soul wordt je natuurlijk ook niet als muziek niet door je aderen vloeit. Kijk dus voor de muziek en neem de rest aan als kennisgeving. Entertaining is het zeker.
Leave a Reply