Daenelia

Kleine buurtwinkeltjes zijn hartstikke leuk. Om de hoek nog snel even een pak melk halen of de krant (zo’n papieren nieuwsbrief) en meteen je buren nog even tegenkomen om bij te praten. Kim’s Convenience is zo’n winkel in ergens in Canada. De Family Kim runt de winkel. Vader Kim, samen met moeder, zijn de oudere generatie die vanuit Korea naar Canada geëmigreerd zijn. Hun kinderen Janet en Jung zijn de jongere generatie, met hun eigen kijk op het leven. Natuurlijk zijn generatieconflictjes de kern van veel van de humor, maar het is tegelijk ook heel gezellig en lief.

Papa en Mama en zoon en dochter

Een lekker standaard gezin, waarbij de relaties onderling ook heel herkenbaar zijn. Appa (papa) is het hoofd van een familie die niet zo traditioneel is als hij denkt. Umma (mama) is bezorgd om haar kinderen en toch ook vaak de drijvende kracht in de winkel. Janet vult haar dagen met studeren en werken in de winkel, terwijl ze voorzichtig onder veilige vleugels van de familie uitstapt om het volwassen leven op te zoeken. En Jung is een beetje uit het zicht: hij heeft een moeilijke relatie met zijn ouders omdat hij als puber wel heel erg puberde.

Dit is ook precies waarom ik de serie zo leuk vind: het is en blijft herkenbaar (en gezellig, en kneuterig, en comfortabel om te zien). Het immigrantenverhaal wordt niet weggestopt, maar is ook niet de enige gimmick in de sitcom. Janet bijvoorbeeld: als studente probeert ze zich eindelijk volwassen te gedragen, maar ergens is ze nog steeds het kleine meisje. Zeker in de ogen van haar vader. En haar moeder heeft juist weer hele andere verwachtingen van haar, zoals: als ze maar gaat trouwen. En dat terwijl de ouders absoluut niet super-traditioneel zijn!

De rest van de personages

Naast de vier hoofdpersonages zijn er ook best veel bijfiguren die af en toe even langskomen. De Kim familie is christelijk en de nieuwe pastoor van de gemeente is een jonge vrouw, Pastor Nina. Voor Umma besteedt veel tijd aan allerlei kerk-aangelegenheden en probeert andere dames in de gemeenschap te overtroeven. Mr. Mehta is een vaste klant van Appa, en komt vaak even buurten in de winkel. Aan de ene kant vindt Appa de man maar een opschepper, maar ze kunnen toch wel goed samen opschieten. En Jungs beste vriend is Kimchee, een jongen die al heel lang met de hele familie bekend is. Echt zo’n vriendje-van, die mee-eet en een beetje bij de familie hoort.

Kimchee en Jung werken ook samen bij hetzelfde bedrijf, dat auto’s vehuurt. Daar hoort Shannon ook bij: de baas die een beetje een crush op Jung heeft. Het is een makkelijke manier om terugkerende personages in de serie te schuiven. Iedereen komt wel eens in de winkel en dat heeft dan vaak weer humoristische kanten. Bijvoorbeeld de moeder met een heel vervelend kind dat nooit op z’n kop krijgt als hij weer eens een doos cornflakes over de vloer uitstrooit. Je zou ze toch meteen uit de winkel willen zetten.

Humor zonder ingeblikte lach

Het komt weinig voor dat een sitcom geen ingeblikte lachband heeft. Kim’s Convenience is heel neutraal. Je mag zelf bepalen of je de grap om te lachen vindt, in plaats van dat een lachbandje dat voor je doet. Het komt daardoor ook veel natuurlijker over. Leuk, want in het échte leven gebeuren soms ook grappige dingen, en de scenes voelen dan ook wat echter. Niet alles is om te schaterlachen, maar een klein grinninkje kan er vaak wel van af.

Er gebeurt vrij weinig narigheid in de serie. Daarom is het ook een leuke serie om als familie te kijken. Of gewoon als je een rotdag gehad hebt. De scripts zijn gewoon goed geschreven met solide kleine verhaallijntjes. Niks grandioos of episch en dat is ook wel eens fijn. Je krijgt bijna het gevoel dat je zo ook even bij de winkel naar binnen kan lopen voor een zak chips en een fles cola. Met vast een sarcastische opmerking van Appa erbij. Leuk.