Daenelia

Kijk eens terug naar Xena: Warrior Princess. De eerste keer dat een tv serie, in een fantasy setting, met een echt sterke vrouw in de titelrol. Ja, er was natuurlijk Charlie’s Angels, en The Bionic Woman, maar Xena deed er nog net een stapje bovenop. Geen mannelijke baas, maar een vrouwelijke sidekick. En ze namen het samen op tegen de wereld, waarbij een liefde opbloeide. Ja, het was mooi. En grappig. En ja, soms ook knullig, maar dat is juist de charme. Waarom zou je de serie nog eens moeten zien?

Redding en goedmaken

Als personage uit de populaire serie Hercules kwam Xena, voorheen moordzuchtige oorlogsvoerder, aan een eigen tv serie. Ze kreeg wroeging en wilde haar verleden als ‘warrior princess’ achter zich laten. Een jong en vooral onschuldige jonge vrouw, Gabrielle, ziet in Xena een manier om haar kleine dorp te verlaten en vertrouwd erop dat Xena ook echt veranderd is en alleen het goede wil doen. Gelukkig is dat zo, maar het is ook de onschuld en de manier warao Gabrielle tegen de wereld aankijkt die het mogelijk maken voor Xena om op het goede pad te blijven. Ze hebben wat aan elkaar.

De verhalen spelen zich af tegen een fantasie-wereld met Griekse (en soms Romeinse of andere) goden. Zo wil de oorlogsgod Ares Xena maar niet loslaten. Ooit zal ze toch beseffen dat zij met hem samen gaat werken om de wereld te laten beven en barsten. De tijdlijnen lopen vreselijk door elkaar, dus dit is geen echte historische serie. Je zult Caesar tegenkomen, maar ook bij de Trojaanse oorlog zijn en die gebeurtenissen liggen ver uit elkaar. Maar dat maakt niet uit. Hert gaat er om of Xena haar vreselijke daden kan uitpoetsen door mensen te helpen en bloedvergieten te voorkomen.

Knullig, low budget en toch … goed?

Waarom, hoe… waarom was de serie toch zo goed dat ik er elke week weer voor ging zitten op mijn vrije zondagmiddag? Hoe kon een show die zo duidelijk, ook voor de tijd, knullig in elkaar stak en een enorm laag budget had en zich daar niet voor schaamde? De verhalen. Hoe je het ook went of keert, als de verhalen goed in elkaar zitten, maakt dat niet uit. Plus de humor! De serie nam zichzelf niet al te serieus en dat was ook verfrissend. Daar moet je wel van houden, maar als dat je ding is, is deze serie een must-see.

Dat er een romance opbloeide tussen de twee hoofpersonen, Xena en Gabrielle, was al heel snel duidelijk. Misschien nog voordat de schrijvers en de acteurs het in de gaten hadden. Dat geeft zeker extra dimensie, want daardoor werden bepaalde verhaallijnen serieuzer. Toch is er voldoende humor en actie, en het wordt wel steeds iets beter. Nieuwe personages worden geintroduceerd en komen terug. Bijvoorbeeld Karl Urban als Caesar, erg leuk.

6 seizoenen, net te veel?

De eerste 5 seizoenen zijn echt heel consistent en vormen een mooi geheel. Het 6de seizoen valt een beetje uit de toon, met een hele andere insteek en een heel ander gevoel. Op zich kan de serie dat wel hebben. In de eerste seizoenen zitten bijvoorbeeld ook afleveringen die zich niet direct afspelen in de ‘gewone’ wereld, maar die bijvoorbeeld eeuwen later plaatsvinden. Het leuke van Xena: Warrior Princess is dat het juist wel zo plooibaar is dat eigenlijk alles wel lukt. Alleen dat laatste seizoen dus minder, als Xena en Gabrielle uit een soort winterslaap wakker worden.

Waarom zou je de serie nog eens moeten zien? Omdat het ondanks alles toch best een invloedrijke serie was (als je het de eerste keer gemist hebt). Xena is een blauwdruk geworden voor krijgsvrouwen in andere series. En er is meer ruimte voor vrouwen die ook met een wapen in de hand hun mannetje kunnen staan. Hadden we een Lagertha gehad (uit Vikings) als er geen voorbeeld van Xena was geweest? Ik weet het niet … of toch…?