Daenelia

Reviews films, series, boeken en games

The Beatles: Get Back

Wat een ontzettend leuke documentaire, dachten we, toen we de eerste previews zagen van dit megaproject van Peter Jackson. En eerlijk: dit is de reden dat we op Disney+ overstapten. Zelfs als je niet weet wie The Beatles zijn en hun impact op muziek niet hebt meegekregen, dan nog is dit een goede docu-serie. Eigenlijk een reality-show voordat dat was uitgevonden. (Zijn reality-shows documentaires? Nee.). Afgezien van de gebeurtenissen die het einde van de band inleiden, waren we vooral onder de indruk van het creatieve proces wat was vastgelegd. Heerlijk.

The Beatles: de band

In 1960 kwamen een paar jonge jongens uit Liverpool, Engeland, bij elkaar en gingen muziek maken. En dat was succesvol, want de jaren 60 werden door de muziek van The Beatles gedomineerd (en ja, ook The Rolling Stones, die andere Engelse band). Waren ze de eerste boyband? Nee, want boybands zijn gefabriceerd bij elkaar gezette groepen. Maar ze maakten wél hetzelfde los: gillende fans – voornamelijk jonge vrouwen. De vier jongemannen waren bijzonder muzikaal en hadden ook de kans om hun talent volledig uit te diepen. (Nog iets dat bij boybands niet kan: daarom gaan ze ook altijd uit elkaar.) Ze waren niet bang om risico’s te nemen. En ze zwengelde een nieuwe jeugdcultuur aan.

De documentaire The Beatles: Get Back is opgenomen vlak voor The Beatles uit elkaar gingen. Dat wisten ze nog niet toen ze met filmen begonnen. Het idee van de producer was om The Beatles samen te brengen na een lange periode waarin ze geen live optredens gedaan hadden. En dan zou dat het hoogtepunt zijn van de documentaire: een grootste show, liefst op een exotische locatie. Maar het loopt langzaam anders. De groep is al een poosje hun compas kwijt: de band-manager is overleden en de groep managed zichzelf. En tja, dat klinkt leuk, maar is toch heel anders dan ‘naar een manager luisteren’. Maar wat je vooral ziet, is dat de leden van de groep hun eigen weg gaan volgen, waar niet altijd plaats is voor de band.

Let it Be

De eerste documentaire die uit de beelden werd gemaakt heette Let it Be, naar het laatste album van The Beatles. Alle liedjes die je in de documentaire voorbij hoort komen, herken je dan ook van dat laatste album. Maar ook een aantal liedjes die daarna door de leden apart zijn uitgebracht. Die eerste documentaire legde vast hoe de groep uiteindelijk stopte, maar liet ook heel veel weg. En ik denk ook dat er met de gekozen scenes een bepaald beeld geschept werd over waarom de band uit elkaar ging. Toen Peter Jackson al het materiaal bekeek, besloot hij er een andere edit van te maken: eentje met 7 uur materiaal. En dat verdeeld over 3 afleveringen.

Het is echt een heerlijke korte serie. Ja, elke aflevering is wel bijna een korte film, maar het is ook heel fijn om gewoon te kijken. Het is een ‘fly on the wall’ formaat, waarbij er dus geen voice-over is die uitlegt wat er gebeurt. Als kijker mag je dat lekker zelf uitmaken. De leden van The Beatles zijn echt een hechte vriendengroep die elkaar goed kent. Maar ook in vriendengroepen heb je wel eens lichte irritaties. Je mag zelf bepalen of de irritaties terecht zijn, of dat ze voortkomen uit andere verwachtingen. Zo is Paul McCartney echt de drijvende kracht: hij heeft een visie en wil de anderen daarmee inspireren. John Lennon is veel meer ontspannen en maakt voortdurend grapjes. En … hij blijkt ook vaak net iets te laat te komen. Toch, als Lennon en McCartney samen spelen is het magisch.

Creatief proces

En daar komen we bij het meest interessante deel van de documentaire. Je ziet en hoort de liedjes geboren worden. Van de eerste akkoorden die je herkent (ik denk zelfs als niet-fan). Dan de teksten die nog niet klaar zijn. En dan de aanpassingen, zo subtiel dat je denkt dat het niet uitmaakt. En net als je denkt dat het alleen maar om Lennon en McCartney draait, komt Ringo met toch wel een briljant idee en verrast de stille kracht van George Harrison je met een fijne melodie. Ik bedacht me dat als dingen nét anders waren gelopen, en als deze vier jongens elkaar net niet ontmoet hadden, dan waren we dit allemaal misgelopen. Want het is duidelijk dat er iets bijzonders gebeurde in de studio.

Waarom zou je de serie moeten kijken? Omdat het bovenal ook gewoon heel grappig is. Ondanks de spanningen, ondanks dat je weet dat ze werken aan hun laatste album samen, dan nog weten de jongens onderling lol te maken. Je zou spontaan een band willen starten als je 100% zeker zou weten dat je net zo veel lol zou hebben als je daar ziet. En toch zijn er die spanningen. De frictie tussen de creatieve geesten die eigenlijk geen compromis meer willen sluiten. En is dat uiteindelijk erg? (Ja!) Nee. Je gunt het ze dat ze uiteindelijk allemaal hun eigen weg kunnen gaan, omdat ze hun ding als band al gedaan hadden. Het is goed zo. Dus toch: let it be.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *