Op donderdag kijken we veel true crime documentaires. Niet omdat ik die nou zo leuk vind, maar ondanks dat kijk ik ze toch wel met interesse. En van de weeromstuit kijk ik nu ook vaker naar films die over waargebeurde misdaden gaan. Dus toen ik The Boston Strangler voorbij zag komen (als film) leek me dat wel interessant. En gelukkig gaat het ook niet alleen over de moorden.
Seriemoordenaars zijn raar
Voor mij is het zo’n vreemd gegeven dat iemand een ander mens met opzet dood, dat ik iemand die dat vaker doet gewoon helemaal niet kan begrijpen. Maar de film gaat niet over de moordenaar die bekend werd als The Boston Strangler. Uiteindelijk gaat de film veel meer over juist die reactie. Veel van de eerdere slachtoffers waren alleenwonende vrouwen. De politie zoch niet echt serieus naar een dader. Echt niet. Pas toen er veel media-aandacht voor de moorden was, kwam men in actie.
De hoofdpersoon in het verhaal is een jonge journaliste. Zij werkt voltijd in een periode dat dat voor vrouwen niet normaal is. Haar man ‘stemt daarmee in’, wat nog bijzonderder was. Maar ondanks dat zij een goede onderzoeksjournalist is, krijgt zij van haar baas alleen maar fluf-opdrachten over mode en makeup. Maar ze wil haar tanden juist zetten in de verhalen van de misdaadjournalistiek. Pas als de mannen van de afdeling niets zien in een verhaal over een moordenaar die jonge vrouwen uitkiest, grijpt ze haar kans.
Vooroordelen en seksisme
Vrouwen willen alleen maar lezen over hoe ze mooi kunnen zijn voor hun man. Hoe ze lekker kunnen koken voor hun man. Hoe ze hun kinderen netjes kunnen opvoeden. Er is echt een tijd geweest waarin deze vooroordelen vrouwen in een hokje stopten waar niet alle vrouwen zich prettig bij voelden. De journaliste uit de film, Loretta McLaughlin, houdt echter vol. Ze zoekt ook steun bij een andere journaliste die wél op de plek zit waar zij wil zijn. Dat zij uiteindelijk samenwerken is dan ook de kracht van de film. Je ziet dat vrouwen als ze samenwerken enorm veel gedaan krijgen. Uiteindelijk levert hun speurwerk veel leads op voor de politie. De politie is namelijk pas geintereseerd als de moorden groot worden uitgelicht in de media.
In de film krijg je wel het idee dat de dames uiteindelijk het respect krijgen wat ze verdienen. Dat lijkt zo en ik betwijfel dat, eerlijk gezegd. Als bij de artikelen over de moordzaken hun foto’s worden getoond, komen er nogal wat nare reacties van met name mannen voorbij. Voor de redacteur is het een stunt: kijk eens, twee vrouwen die een moord beschrijven! Voor sommige lezers is het een uitnodiging om deze on-natuurlijke vrouwen flink te willen beschadigen. Net zoals sommige slachtoffers vaak beschuldigd worden dat ze een aanval zelf hebben uitgelokt, door af te wijken van wat als een ‘normale’ vrouw wordt gezien.
Toch een mooie film, de Boston Strangler moordenaar is bijzaak
Dit is geen film over de moorden. Het is geen echte film met sensatie, zoals bijvoorbeeld Se7en, of Silence of the Lambs. Het is een film over het doorzettingsvermogen van twee vrouwen die hun verhaal willen vertellen en de verhalen van vrouwen die niet gehoord werden. Heel anders dan die andere film over deze seriemoordenaar uit 1968, niet zo heel lang nadat de moordenaar was gepakt. In die film zijn maar twee of drie mindere rollen voor vrouwen. De rest van de personages zijn allemaal man. En erger nog: de hoofdpersoon is de moordenaar, die in die film de moorden pleegde omdat hij zo met zichzelf in de knoop zat dat hij vrouwen wurgde.
Het idee dat de vrouwen die vermoord werden het zelf op hun geweten hadden (ze deden tenslotte zelf de deur open en ze woonden alleen), wordt in de nieuwere film als achterlijk neergezet. Natuurlijk komt dat ook omdat we tegenwoorden anders tegen gelijkheid tussen man en vrouw aankijken. Maar tegelijk voelt het alsof we nog helemaal niet zo ver verwijderd zijn van die ideeén uit de jaren 50/60 van de vorige eeuw. Deze film is interessanter omdat de focus ligt op die sterke vrouwelijke journalisten. De seriemoordenaar is maar een bijrol van weinig betekenis als persoon.
Leave a Reply