Vroeger, voor het internet, las ik veel, en keek ik veel televisie. Dat is nu allemaal anders geworden, dankzij internet, en dankzij volwassen worden. Maar er is nog steeds één programma, één serie, waar ik en mijn gozer voor gaan zitten. En dat is Doctor Who, op BBC1, op zaterdagavond. Doctor Who is een serie die wij allebei volgden, nog voor we elkaar ontmoeten. Hij in Engeland, ik in Nederland. Dat blijft best grappig, dat zo’n serie ons verbindt. Waarom vind ik Doctor Who, een kinder- of familieserie, nog steeds zo goed?

Wie is Doctor Who?

The Doctor is een buitenaards wezen, een zogenaamde Time Lord van de planeet Gallifrey. Hij is ontzettend oud, want als de Doctor doodgaat, dan genereert hij en wordt hij een ‘nieuwe’ Doctor. (Dat truukje bedacht men toen de allereerste acteur die de Doctor speelde er mee wilde stoppen omdat zijn gezondheid achteruit ging. Om toch met de populaire serie door te kunnen gaan, moest er een andere acteur komen. En op deze manier werd verklaard waarom de Doctor er ineens anders uitzag. Slim, hè?)

De aarde heeft een speciaal plekje in het hart van de Doctor. Hij beschermt iedereen op aarde, in alle tijdperiodes, zo goed als hij kan. Hij houdt van mensen, en zeker van kinderen. Hij reist liever niet alleen, want dan gaat hij misschien vreemde dingen doen. Zijn reisgenoot is eigenlijk altijd een jonge man of vrouw van de aarde. Op dit moment is de Doctor in transitie en ken ik zijn reisgenoot nog niet. Meestal houdt de companion de Doctor zo goed als zij/hij kan in balans. Want de Doctor heeft erge dingen gedaan, en kan heel hard zijn. Als je zo oud bent, en door de tijd kan reizen, en je heel lang de laatste van je soort bent geweest, dan kan het je soms gewoon niets meer schelen.

Kinderserie

Doctor Who begon als kinderserie, maar omdat de verhalen toch wel wat dieper gingen dan de gemiddelde Studio 100 aflevering, keken ook volwassenen graag met hun kinderen mee. Soms was Doctor Who ook gewoon eng, want kinderen werden door de schrijvers serieus genomen. Zo ontstond een serie die meer door het hele gezin gekeken werd. Want de verhalen zijn soms best pittig. De onderliggende toon is dat de Doctor er is om je te helpen en beschermen. Dat is een mooie boodschap voor kinderen. En daarnaast is het vaak spannend, en zit er voldoende humor in.

En soms, heel soms, zit er een boodschap in die nog iets verder gaat. Waarvan je hoopt dat die ergens bij kinderen blijft hangen. Dat geweld niet de oplossing is, bijvoorbeeld Of dat niet alles is wat het lijkt. Of dat je sommige dingen nu eenmaal niet kunt veranderen, hoe graag je dat ook wil. Maar vooral, dat alles uiteindelijk toch wel goed komt.

De Doctors verschillende persoonlijkheden

Dat is nog wel het leukst. Dat elke doctor, elke acteur, een eigen stempel zet op het personage. Tom Baker was een ietwat excentrieke doctor, met veel gevoel. Christopher Eccleston was een Kick-ass doctor met een leren jack. En Peter Capaldi is een beschadigde doctor, wiens verleden hem pijnigt, maar die juist wil dat niemand ooit nog zulke vergissingen maakt als hij deed. Plus Capaldi heeft een coole zonnebril en speelt electrische gitaar. How cool is that?

Iedereen heeft wel een favoriete Doctor. En ik weet nog steeds niet wie de mijne is. Maar Capaldi is wel heel erg leuk. Net zoals ik Peter Davison een hele mooie gevoelige Doctor vond, gevoelig, maar slim. En David Tennant was natuurlijk gewoon een prachtige Doctor, om naar te kijken. Hij is mijn favoriet in combinatie met zijn reisgenote Donna. Maar Peter Capaldi’s Doctor, oh man: wat een sterke Doctor is dat. Maar … er is een Doctor voor iedereen.