Breaking Bad is een serie die in 2008 startte. Wij hebben dat toen aan ons voorbij laten gaan, maar meer dan twee jaar geleden zijn we er toch aan begonnen. Dat de serie erg goed was, hadden we wel gehoord. Maar dat de serie zó goed was, dat konden we pas echt waarderen toen we alle vijf de seizoenen gezien hadden. Waarom moet je Breaking Bad echt zien? Laat me je proberen te overtuigen.
Sterk verhaal
We hebben ook de prequel gezien (Better Call Saul), en nu kijken we ook terug op de originele serie. Het verhaal lijkt simpel: scheikundeleraar met een terminale ziekte besluit zijn gezin te voorzien van een appeltje voor de dorst na zijn overlijden. Aangezien hij niets te verliezen heeft, gaat hij met een voormalige leerling een drugsfabriekje opstarten. Dat verkoopt goed, want met zijn achtergrond is het product beter dan van de concurentie. Maar de concurrentie reageert niet zoals een groenteboer dat zou doen. In het criminele circuit schakel je concurenten uit. Het is dus best een lastige carriére switch.
Nu denk je misschien dat de serie geweldadig is, over criminelen gaat en oppervlakkig is. Niks van dat alles: elke hoek van dit verhaal, deze personages en de gevolgen worden uitgelicht op een sublieme manier. Iedere keer als de hoofdpersoon een beslissing neemt die op het oog logisch en veilig lijkt, komt er een onverwachte wending. Hoe reageert zijn vrouw, en zijn puberzoon? En zijn zwager, die notabene bij de recherche en op drugscriminelen jaagt? Maar ook: hoe zit het met die voormalige leerling die niks van scheikunde snapte? Je denkt nu: ‘oh, dat lijkt me nogal doorzichtig.’ Mis! Wat je nu ook denkt, het is niet wat je denkt.
Anti-helden
Walter White, de leraar, en Jessie Pinkman, de leerling, zijn anti-helden. Zeker Walter, die wel nobele doelen heeft maar er vaak naast zit met hoe hij problemen kan oplossen. En hoewel Jessie een ander traject doorloopt als personage, is hij ook vol met goede bedoelingen om het vooral zichzelf makkelijk te maken. Toch leef je met ze mee, hoe vreselijk hun verhaal ook lijkt te worden. Je hoopt tegen beter weten in dat het goed gaat aflopen, of je wordt soms verrast door een positieve wending die je niet zag aankomen. Als kijker weet je dat je op het verkeerde been wordt gezet, en dan nog sta je verbaast.
Wees er wel op voorbereid dat je de personages niet aardig vindt. Dat is ook een beetje de bedoeling, vandaar dat ik ze anti-helden noem. Niemand in Breaking Bad is perfect en juist daardoor kun je ze door de rare bokkensprongen van het verhaal goed volgen. Een serie waarin iedereen de juiste keuzes maakt, en iedereen lief een aardig vindt, is misschien leuk voor de teletubbie-leeftijd, maar als je volwassen wordt kom je voor andere keuzes te staan. We zijn niet altijd rationeel, lief en sympatiek en deze serie herinnert ons daar aan.
Breaking Bad is een goeie serie, want …
Het verhaal gaat in onverwachte richtingen, de personages voelen realistisch aan en de problemen die ze tegen het lijf lopen zijn herkenbaar ondanks dat het verhaal onrealistisch is. Het is knap geschreven en juist ook wat niet gezegd wordt en wat niet te zien is heeft een impact op de beleving van het verhaal. Zeg maar: de negatieve ruimte in het verhaal wordt goed gebruikt. Daardoor voelt de wereld in het verhaal ook zo solide aan.
Je blijft kijken omdat je hoopt dat één of twee personages zich weten te redden, omdat je hoopt dat het beter afloopt dan je vreest en omdat je gewoon wilt weten hoe alles in elkaar zit. En als je klaar bent met Breaking Bad, schroom dan niet om te beginnen met Better Call Saul, omdat deze op zichzelf staande prequel ook net zo briljant is. En als je een kijkje wil in het eerdere leven van Walter White, dan geeft Malcolm in the Middle misschien een goed idee. Veel kijkplezier!
Leave a Reply