Voetbal! Maar ook meer dan dat, in de documentaire serie Welcome to Wrexham. De hollywoodsterren Ryan Reynolds en Rob McElhenney ‘kopen’ en voetbalteam en daar had het compleet mis kunnen gaan. Want wat weten Amerikanen nou van Europees voetbal? Niks! Maar het gaat ze niet om het succes en het geld van een voetbalclub. Of een slaatje slaan uit een komisch gegeven in een documentaire. Nee, het gaat ze eigenlijk om Wrexham, het stadje in Wales dat moeilijke tijden heeft gekend en toch altijd achter hun clubje stonden. Wrexham AFC is één van de oudtste voetbalclubs en spelen in de kleuren van Ajax en Middlesbrough. Dus moest ik wel kijken.

Niet alleen voor voetbalfans

Als je nu toch op ‘lees meer’ geklikt hebt, dan kan ik je vertellen: ook als je niks met voetbal hebt is dit een hele fijne, feel-good serie. Echt. Natuurlijk worden de voetballers gevolgd, maar ook hun familie. En de vrijwilligers die de club ondersteunen. En de fans, van jong tot oud. En dat zijn gewone mensen met allemaal een eigen verhaal, verbonden door hun stad en de voetbladclub. Er komt heel veel geschiedenis voorbij, wat herkenbaar is of je gevoel aanspreekt. Dus kijk vooral ook als je je van de verhalen van gewone mensen houdt.

Maar er komt natuurlijk wel voetbal in voor. Want het doel is om Wrexham naar een hogere divisie te krijgen. Daar komen de investeringen van de sterren bij kijken, want je hebt natuurlijk goede spelers nodig als je wilt winnen. Wat dan wel interessant is om te kijken hoe de binnenkant van een voetbalclub werkt. Hoe worden beslissingen genomen en welke factoren komen er nog meer bij kijken. Hoe meer je je daarin verdiept, hoe meer je hoopt dat de club het ook echt gaat redden.

Er is een verhaal

Het is een echte documentaire serie. Maar er zit wel een verhaallijn in. De club is al een poosje in de onderste regionen van de divisies aan het spelen en eigenlijk willen de nieuwe eigenaars de club de kans geven om hogerop te komen. Want dat is goed voor de club en het inkomen; en ook goed voor het gevoel van de bewoners van de stad; maar vooral goed voor een verhaallijn. Van underdogs naar winnaars. Je kunt dat ook zelf opzoeken, want de serie loopt natuurlijk achter bij de realiteit. Zal de club er wel of niet in slagen om succesvol te worden? En is dat de enige interessante verhaallijn? Nee.

Want ik denk dat het bovenal gaat om de verhalen van de mensen in de stad. En dat is gewoon het vastleggen van het echte leven. Tot een bepaald punt. Want sommige mensen die meewerken aan de serie zijn zo charismatisch dat ze hun eigen fans krijgen. Echt! En dan wijk je natuurlijk al snel af van ‘het echte leven’, omdat de het vastleggen van dat verhaal dan niet meer 100% authentiek is. Maar eigenlijk is dat ook niet erg.

Het leven met een lach en een traan

Ik ben zelf opgegroeid met een liefde voor Ajax. Mijn grootvader was scheidsrechter, mijn vader woonde in Betondorp op loopafstand van het Ajax stadion. Voetbal is wel altijd onderdeel van mijn jeugd geweest. En nog kan ik wel genieten van een goede wedstrijd (die zijn er alleen niet zo vaak meer … veel wedstrijden zijn saai en voorgeprogrammeerd, vergeleken met de wedstrijden die ik em herinner.). Maar ik weet ook dat in de familie van mijn vader voetbal ook een manier was om onderling contact te onderhouden. De leukste verhalen gingen niet over de perfect pass van Johan Cruijff, maar over dat mijn oom bij wedstrijden wél een kussen huurde voor de tribune en mijn opa dat zonde van het geld vond.

… Oh, dat moet ik uitleggen: in het oude stadion waren de tribunes harde houten bankjes, die natuurlijk niet lekker zaten. Dus kon je voor een paar cent een kussen huren. Dan zat je lekkerder.

Die verhalen er omheen, dat maakt de serie leuk. Het zijn de hoogtepunten en de tragedies van de families uit de stad, die je doen meeleven. Zo’n hele familie, met opa die nog in de mijnen had gewerkt, dochter die met veel moeite haar kinderen een goed leven gaf en een kleinzoon die al groot fan is van de club en daarover ‘vlogt’ (disclaimer: ik stel nu een familie samen uit verschillende mensen uit de docu, maar je krijgt het idee, he?). Mooi om te zien dat we onderling allemaal niet zo heel veel andere dingen willen in het leven. Ga kijken.