De titel doet vermoeden dat deze film over een bloeddorstige piraat gaat, swash-bluckling en super-romantisch. En ja, een beetje. Maar vooral nee. Deze musical, met te weinig muzikale nummers, is vooral een camp en over de top verhaal, waarbij je alles met een grote korrel zout moet nemen. Vooral niet serieus, dus. Toch is het een van mijn favorite films.
Gene Kelly en Judy Garland
In 1948 was de filmindustrie heel anders dan nu. De techniek was anders en hoe het publiek benaderd werd was anders. En de sterren van het witte doek waren anders. Gene Kelly was één van de grootste sterren, net als Judy Garland. Sommige sterren werden vaker naast elkaar in een zelfde soort film gezet, omdat het publiek dat verwachtte. Er kwamen wel veel films uit, maar niet zoals nu. En films werden ook nog niet op tv vertoond. In 1950 had nog geen 10% in de VS een tv in huis. Het publiek vond het dus niet zo heel erg als een verhaal en de acteurs een beetje hetzelfde deden als een film van een jaar of wat eerder.

In deze film zit bijvoorbeeld het lied ‘Be a Clown’, dat later gebruikt werd in Singin’ in the Rain als ‘Make ’em Laugh’. En twee andere films met Gene Kelly, Anchors Away and On The Town, hadden echt dezelfde verhaallijn. The Pirate vind ik dus wel heel leuk, maar sommige mensen vinden deze film bijna de slechtste die Gene Kelly ooit gedaan heeft. Maar er zit zo’n mooie, sterke dans-scene in dat ik alleen al daarom vind dat dit ene fantastische film is.
Ouderwets, hoor
Het is een ouderwets verhaal. De jonge vrouw staat op het punt met een saaie, maar rijke man te trouwen. Maar stiekem droomt ze van de spannende piraat Macocco. Een jonge man die verliefd op haar is komt daarachter en doet net alsof hij die piraat is, zodat hij haar kan verleiden. Het één en ander leidt natuurlijk tot verwarrende situaties, die ook best komisch zijn. En ergens is het wel herkenbaar voor elke generatie jonge-bakvissen: een irrationele verliefheid op een onbereikbare en onkenbare figuur.
Gelukkig zitten er wel wat onverwachte momenten in en vooral: leuke muziekstukjes. Dat ligt natuurlijk wel aan je smaak, maar Gene Kelly was een geweldige danser die elke routine iets atletisch en moois geeft. Judy Garland had een geweldige stem en al zou ze saaie onzinliedjes zingen, dan nog was het mooi om naar te luisteren. Maar echt ‘modern’ is het niet.
Controversie!
Toch was er controversie! De atletische dans van Gene Kelly bij een droom-scene werd als aanstootgevend gezien. Kelly danst ook nog eens met geweldig gespierde blote benen en eerlijk: het is echt heel mooi en misschien een tikkeltje te sensueel voor die tijd. Kelly had ook nog eens bedongen dat een dansduo mocht meedoen. Bijzonder was dat dit dansduo zwart was en dat hun scenes uit de film geknipt werden in het zuiden van de VS. Ik geloof dat Kelly daar best boos over was.
Tegelijk werder voor het eerst een psycholoog op de filmset geroepen, omdat Garland mentaal niet sterk was. Met de hulp van een psycholoog hoopte de studio dat zij op haar best zou zijn en de film niet in de weg zou zitten. Ik denk dus niet dat ze zo bezorgd waren over haar mentale gezondheid en meer over of de film wel op tijd af zou komen. Maar goed.
Zet die dingen even uit je hoofd als je de film kijkt en verwonder je over het verhaal, je mag er om lachen en het niet serieus nemen. Gewoon genieten.
Leave a Reply