In Star Trek: Picard zien we een oude Captain Picard, gepensioneerd en wel klaar met de buitenwereld. Hij heeft zich teruggetrokken op het familielandgoed en probeert wijn te maken. Het lijkt alsof we starten bij het fijne einde van de Star Trek serie The Next Generation. Maar is alles wel zo fijn en afgesloten? En is het interessant om te zien hoe de oude generatie, die ooit de nieuwe generatie was, met een veranderende wereld (of universum) omgaat? Of moeten we oude mensen gewoon afschrijven als ze met pensioen zijn?

Hoe het begon

Hoe zit het ook al weer met Star Trek? Het begon met de originele Star Trek met Kirk, Spock en Bones. Toen de films en toen de tv serie The Next Generation in de jaren 80. TNG was een grote hit en zeven seizoenen konden we de avonturen volgen van Picard en zijn crew op de Enterprise-D. Waar Kirk een redelijk jonge captain was, was Picard bewust een oudere man (hoewel 47 eigenlijk helemaal niet oud is. Toch?). TNG had daardoor andere thema’s en relaties binnen de bemanning. Picard was een rustige man, meer een wetenschapper dan een avonturier, maar vooral iemand die met diplomatiek probeerde problemen op te lossen.

Zo begint het dan ook in Star Trek: Picard: de oude captain is nog niet over het verlies van Data, de androide die op de Enterprise met hem werkte. Picard gaat op zoek naar de man die misschien meer weet over wat er met Data gebeurt is. En onderweg stopt hij bij een planeet met Romulans die gevlucht zijn. Zo komen in andere afleveringen ook andere oud-bemanningsleden langs en andere Star Trek personages. Maar de zoektocht naar Data is wat Picard drijft.

Rommelig verhaal

Het eerste seizoen is nog wel te volgen. Er zijn losse eindjes die worden opgevolgd en we zien hoe Picard en Seven of Nine (ex-Borg) een band creëren. En natuurlijk de gastrollen van Data, Riker en Troi zijn geweldig. Maar het tweede seizoen wil nét iets te veel doen en dan wordt het rommelig. Ik ga niet ens proberen om er een samenvatting van de maken. Misschien dat bij een tweede keer kijken zaken op hun plaats vallen, vooral over Picard’s familiegeschiedenis en hoe hem dat beinvloedde.

Het is het derde seizoen dat alles goedmaakt. De hele crew van de Enterprise komt bij elkaar en het is geweldig om te zien hoe de personages uit TNG moeiteloos samengevoegd worden met de nieuwe personages in ST:Picard. Er is ook een geweldige tegenstander waar ze het tegen moeten opnemen. Alles klopt in dit laatste seizoen.

Oud, maar niet afgeschreven

Ja, Patrick Stewart is oud, maar hij weet Picard nog steeds neer te zetten als een intelligente man die ondanks de leeftijd nog wil bijdragen aan de toekomst. Voor de jonge Romulan die hij ontmoet heeft; voor Seven, die zijn littekens van de Borg deelt; voor Raffi, die een tweede kans en een derde nodig heeft. Picard lijkt zich zo in te zetten voor de nieuwe generatie en niet voor zijn eigen gewin. En dat is mooi.

Het is een nostalgische serie, met ene hoog gehalte aan ‘weet je nog dat …’. Dit is niet een serie waar ik mee zou beginnen voor je Star Trek: The Next Generation hebt gezien. Picard is geschreven door Star Trek fans, maar niet zomaar fans. De schrijver Michael Chabon bijvoorbeeld, een literaire auteur die een liefde heeft voor science fiction en fantasy. En vooral, blijkbaar, voor Star Trek. Misschien dat de ambitie in het tweede seizoen iets te hoog was ingezet voor een tv serie. Maar over het geheel genomen is het een erg fijne serie met een fantastische laatste seizoen.