Weinig spin offs worden groter dan de tv serie waar ze aan ontsprongen zijn. Frasier Crane was een personage in Cheers, een sitcom uit de jaren 80. Nadat Cheers was afgelopen, kreeg hij zijn eigen sitcom, maar dan wel heel anders dan de serie waarin hij werd geintroduceerd. Frasier bleef 11 seizoenen aan de top en zal binnenkort ook een nieuw vervolg krijgen. Fraiser is echt nog steeds leuk, omdat de verhalen en de humor best tijdloos zijn.
Simpel, maar slim
Op de oppervlakte gaat Frasier over het leven van een radio-psychiater. Maar eigenlijk gaat het over een eeuwigdurend probleem van de generatiekloof. Frasier neemt namelijk zijn vader in huis, omdat die na een incident op zijn werk gewond is geraakt. Marty, Frasiers vader, heeft daardoor meer verzorging nodig en natuurlijk is het lastig voor hem om een stukje zelfstandigheid in te leveren. Maar voor Frasier is het als volwassene natuurlijk net zo vreemd om zijn vader in huis te nemen. Gelukkig is dat ook juist waarom de serie zo leuk is.
Het draait namelijk niet alleen om Frasier als psychiater. Maar ook om de strijd en de vriendschap die hij heeft met zijn jongere broer Niles. En over Daphne uit Manchester, die als fysiotherapist-in-huis voor Martin komt. En dat Niles daar dan weer erg onrustig van wordt op de meest leuke manier. Martin heeft dan ook nog eens, als oud-politieman, een andere kijk op het leven dan Frasier en Niles. De broers hebben gesturdeerd en zijn enorme snobs, terwijl Martin van de simpelere dingen in het leven gelukkig wordt.
Ouders en kinderen
Het gaat vooral om herkenning. De situatie waarbij ouders en kinderen een eigen weg gaan is normaal. Misschien niet zo extreem als in Frasier, maar het zijn juist de uitvergrotingen die het leuk maken. Elk personage botst wel op een bepaalde manier. Misschien zij Niles en Daphne wel de uitzondering, maar die hebben weer hun eigen verhaallijn met geheime aanbidding en je daar niet van bewustzijn. (Ik zei al: dat is gewoon erg leuk.)
Frasier is misschien ook niet het type waar je altijd 100% mee op één lijn zit. Dat hij soms ook gewoon dom bezig is, ondanks zijn hoge lat en snobberige verwachtingen, maakt het ook leuk. En je voelt dan soms ook sympathie, omdat ook voor hem niet alles van een leien dakje gaat. En ondanks dat de personages botsen, is er tussen de vader en zijn zoons ook veel liefde. Ik heb het nog niet eens over de echte ster van de show: de hond Eddie. Eddie is de hond met de meest treffende komische timing.
Slapstick en farce
Er zijn verschillende soorten humor. Slapstick en farce zijn misschien niet de types die je associeert met snobisme, maar die tegenstelling werkt juist heel goed. Simpele humor in tegenstelling met de klassieke interesses zoals opera en wijn. Eén van de beste afeveringen gaat over miscommunicatie in een berghut, waar Frasier denkt dat een van zijn gasten hem wel ziet zitten, terwijl het de ski instructeur is die eigenlijk een oogje op hem heeft. De verschillende logeerkamers waar iedereen daarna in- en uitvliegt dragen bij aan de verwarring voor de personages. Terwijl wij, als publiek, al zien waar het misgaat!
Wij hebben de serie al heel lang in een box set. En heel lang vond ik het raar dat deze succesvolle serie nergens te streamen was. Gelukkig is het nu wel beschikbaar via een streaming service. Want hoewel de serie uit 1993 is, en wel 11 seizoenen lang is, is het nog steeds redelijk tijdloos. Er zitten geen grappen in die destijds teveel op recente gebeurtenissen inging. En had ik de hond al genoemd? Eddie, gespeeld door Moose en later zijn zoon Enzo, is een heerlijke ondeugende tv-hond.
Leave a Reply