Muziek, animatie, serieus onderwerp! Coco is een ontzettend leuke familiefilm. Het is een Pixar/Disney film en het zit vol met leuke muziek en vrolijke animatie. Maar het onderwerp van de film wordt niet snel met gezellig, leuk en vrolijk geassocieerd in Nederland. Het gaat namelijk over de dood. Hoe mooi is het om deze film te gebruiken als springplank om het daar eens over te hebben.
Dia de Muertos
Het is wel al een poosje geleden dat ik de film Coco zag. Maar ik weet wel dat het draait om de Dag van de Doden (Día de Muertos) in Mexico. Op die dag eren families hun voorouders en leggen mensen op kleine altaars of graven kadootjes en lekker eten voor de overledenen. In deze film is dat het startpunt van de zoektocht van Miquel, naar zijn over-overgrootvader. Hij weet namelijk maar erg weinig over deze man. En dat is denk ik ook het punt van de dag van de doden: niet zozeer dat de overledenen als spook terugkomen, maar dat we ons onze voorouders – en directer onze ouders en grootouders – weer herinneren en over hen praten.
MIquel heeft namelijk een geheimpje: hij maakt graag muziek en dat mag niet van zijn familie. Hij weet niet waarom. Maar dat heeft misschien ook met zijn zoektocht te maken. Want was zijn over-overgrootvader toevallig muzikant? Het lukt Miquel om het land der doden binnen te komen, ook als is hij nog levend. En daar ontmoet hij verschillende overledenen, die hem proberen te helpen. Zijn zoektocht laat hem kennismaken met zijn familie en ook wat meer geheimen bloot te leggen.
En Coco is …?
Wie is Coco dan? Dat is Miquels grootmoeder, die dus haar mond heeft gehouden over haar vader (of grootvader, ik ben de draad nu ook kwijt) die Miquel nu zoekt. En daar ligt natuurlijk een groot romantisch verhaal aan ten grondslag. Het hele verhaal van de film gaat over liefde en de pijn die daar soms bij hoort. Want verlies is onlosmakelijk verbonden met liefde en leven. Daar moet je maar mee om leren gaan, ook als kind.
Maar gelukkig zijn al deze zware thema’s ingepakt in een vrolijk en mooie vorm van animatie. Er zijn vrolijke momenten en zware momenten, grappige gebeurtenissen en momenten waar je je zakdoek voor ndogi hebt. Er zit veel emotie in deze film, maar dat is juist ook mooi.
Tradities, familie en liefde
Koffie en cake, dat zijn we in Nederland gewend. Deze film laat zien dat er ook andere tradities kunnen zijn, waarbij je juist het leven viert als je aan je dierbare overledenen denkt. En dat vind ik wel mooi. Ik ben ook op een leeftijd dat ik meer jaren achter me heb dan ik nog te gaan heb (tenzij ik supergenen heb!) en dan kom je toch steeds vaker op begrafenissen. En het lijkt wel alsog iedereen daar dan eigenlijk weer een streepje zet bij de kant ‘verlies’, terwijl je juist zoveel gekregen hebt van iedereen die je ontvalt.
Coco herinnert je daar aan. Dat je best aan de leuke dingen mag denken, en dat je daarmee je verdriet een beter plaatsje kan geven. Wees er wel op voorbereid dat je absoluut een traantje gaat laten bij deze film, maar wees daar niet bang voor. Want ondanks dat is het ook gewoon een mooi verteld verhaal in een fantastische wereld. Ga er lekker voor zitten en geniet.
Leave a Reply