Romcoms zijn niet echt mijn ding. Ik word niet hoteldebotel van puur romantosche films. Maar als ik eerlijk be, dan hebben een paar van mijn favoriete films toch romantiek en romantische koppels. Dus laat mij die met jullie delen.

The Princess Bride

Goh, wat een oude film uit 1987. Maar het is wel een klassieker geworden. Als je alleen naar het plot kijkt dan zou je al denken dat het een romantische film is Maar het is een fantasy-comedy. Een jongetje is ziek thuis en zijn opa komt hem een verhaal voorlezen uit een boek. Let wel: deze film is natuurlijk van voor de tijd van internet en mobiele telefoons. Het boek heet The Princess Bride (De prinsessebruid) en het jongetje denkt meteen dat het een klef boek is met kusjes en zo. Maar opa verzekert hem dat er zwaardgevechten in voorkomen. Met piraten en zo.

Dat verhaal gaat dan weer over een meisje en een jongen die erlkaar erg leuk vinden. Op een dag blijkt de jongen vermist te zijn op zee en het meisje is heel verdrietig. Dan wil de kroonprins van het lang met haar trouwen en op een of andere manier wordt zij dus zijn bruid: the princess bride, dus. Maar ze gelooft toch nog steeds dat haar ware liefde ooit terug zal komen. Ondertussen wordt er een plan gesmeed door de vijanden van het land om de aanstaande prinses te ontvoeren. Als ze dan wordt meegenomen lijkt een piraat haar te volgen en wil hij haar redden. Dan komt het ‘swashbuckelen’: het degengevecht van de piraat met de ontvoerder. Het is inderdaad een mooi ge-choreografeerd gevecht. De prinses ontdekt wie de piraat is en ze volgt haar hart. Nee, je krijgt geen prijs als je goed raadt wie het is. Ergens is het romantische koppel in deze film een beetje ongebalanceerd. Maar het werkt voor hen, dus yay voor romantiek!

Moulin Rouge

Dit is natuurlijk al een romantische film, toch? Arme schrijver, mooie danseres van een exotische club, een kwaadaardige graaf die de mooie danseres wil kopen. En dan al die liedjes (het is een musical)! Maar ik vind het vooral leuk vanwege die liedjes en hoe ze gebruikt worden om het verhaal te vertellen. Moulin Rouge (2001) gebruikte pop-liedjes die bij het verhaal pastte en dat werkt. Anders dan een musical waar liedjes speciaal voor het verhaal worden geschreven, ken je in deze film de songs al voor je het verhaal kent. De liedjes krijgen meer diepte en de film voelt al meteen bekend aan.

De film is ook heel lawaaiig en luid. Niet zozeer vanwege het geluid, met veel songs. Maar ook in kleur en visueel luid. Je wordt gebombardeerd an alle kanten en dat doen niet veel films. Het meest bescheiden ding in Moulin Rouge is Ewan McGregors acteerwerk. Hij is zo lief en onschuldig, dat het bijna té veel is. Maar dat is zijn personage. Het maakt dat je aan het einde je eigen hart voelt breken. Wat ja: je hart wordt gebroken in deze film, uiteindelijk. Maar het is het waard. De film is misschien niet naar iedereen haar smaak. Het is een ‘jeee’ of ‘neee’ gevalletje.

The Matrix

Science fiction is nooit romantisch. Fout! The Matrix is een ontzettend romantische film. Voor mij, in ieder geval. Het verhaal gaat dan misschien wel over een jongeman die ontdekt dat hij in een computersimulatie leeft en gebruikt wordt als batterij voor de gemene overheersende robots, maar als zijn geest bevrijd is, valt hij voor de vrouw die hem redde. Maar er is die hele oorlog tegen de machines, dus krijgen ze niet echt de kans om op leuke dates te gaan, elkaar langzaam leren kennen en elkaars familie ontmoeten. Hun romance gebeurt aan de zijlijn, terwijl ze vechten en vluchten.

The Matrix is alweer een oude, oude film. Het is nog steeds een goeie film, zeker als je een relatie hebt waarin één persoon erg van science fiction houdt en de ander juist niet zo. Als je je ongeloof even opzij kan zetten en gewoon de logica van de film aanneemt, dat we in een computersimulatie leven van een imperfecte wereld … Dat zou trouwens veel verklaren. Als de film afgelopen is, lijkt deze wereld ineens niet zo heel erg meer.

Grease

De musical Grease gaat over zomerliefde, dus dit is ook al een romantische film. Het verhaal speelt in de jaren 50, een tijd waarin tieners nog niet zo vrij waren als nu. Een rebelse ‘greaser’ en een lief-schatti meisje worden verliefd als ze elkaar op het strand hebben leren kennen, ver weg van school en de blikken van leeftijdgenoten. Als ze ontdekken dat ze naar dezelfde middelbare school gaan, veranderen de zaken. Het lijkt wel alsof ze niet voor elkaar zijn voortbestemd. Of toch wel? Omdat ze toch wel sterke gevoelens voor elkaar hebben, willen ze het best proberen.

Maar het is niet alleen romantiek, weet je. De film was gebaseerd op een theater musical. Het ging over meer dan liefde en romantiek. Er was een verhaallijn over een ongewenste tienerzwangerschap. Dat was in de film wel een beetje afgezwakt. Het gaat ook over een puber/tiener zijn (ook al zijn alle acteurs veel ouder dan hun personages). Je probeert te ontdekken wie je wilt zijn, wat je grenzen zijn en met wie je wilt omgaan. De romance in Grease is gewoon een zoetige laag (waar je misschien een beetje misselijk van wordt).

The Pirate

Ik hou wel van ouwe films. Ik bedoel: écht ouwe films. The Pirate is een musical uit 1948 (ja: acht-en-veertig). Met Judy Garland, een iconische zangeres, en Gene Kelly, legendarische danser. Ik denk dat dit een beetje een vergeten klassieker is (mijn eigen mening, want niet iedereen vindt dit een goede film). Het verhaal is simpel. Het jaar is 1830, een jong meisje moet trouwen met een vreselijke man, maar heeft een jonge-meisjes-oogje op een nare piraat (piraten vindt zij cool en romantisch). Een oplichter/circusartiest komt naar haar dorpje en heeft dan weer een oogje op het meisje. Hij ontdekt dat ze verliefd is op een piraat die ze nog nooit gezien heeft en hij doet net alsof hij de piraat is. Wat zou er gebeuren als de echte piraat langskomt?

Er zitten wat leuke liedjes in deze film, maar ik ben vooral fan van de dans-scenes van Gene Kelly. Hij is geweldig. Ik denk dat er in The Pirate de beste dans-scene zit die hij ooit gedaan heeft. En daarmee zeg ik wat, want Gene Kelly was ook de ster in Singin’ in the Rain en American in Paris. Oh ja, en hij danste met Jerry de tekenfilmmuis. Maar het is een romantische film met een twist. Ook al is de romance een beetje vreemd: een moorddadge piraat en een (te) jong meisje? Het is ook een beetje icky dat de oplichter het meisje voor de gek houdt om haar te verleiden. Maar het dansen!

West Side Story

Er zijn twee versies van de flm West Side Story: eentje uit 1961 en eentje uit 2021. Omdat ze allebei hetzelfde romantische koppel in de hoofdrol hebben, maakt het niet uit welke je ziet. Zelf vind ik de versie uit 1961 het beste. West Side Story is een versie van Romeo en Julia, maar dan in de jaren 50/60. Twee families die elkaar niet kunnen uitstaan, maken het leven van het jonge paartje moeilijk. In beide filmversies zitten geweldige liedjes en imposante dans-scenes.

Je kunt de film een beetje vergelijken met Moulin Rouge. Het is geen vrolijke, spetterende romcom. Onder alle drama zit een verhaal van uitsluiting en discriminatie. Romeo en Julia zitten alleen maar in de knel met hun familie en de vete tussen hun vaders. Tony en Maria uit de film komen van verschillende etnische achtergronden. Dit thema wordt sterker aangezet in de 2021 versie. Ik zeg bijna ‘natuurlijk’, want in hoewel het minder op de voorgrond staat in de 1961 versie, was het in die tijd wel een hele duidelijke boodschap. Romantiek en drama, nog spectaculairder gemaakt door muziek en dans, en toch in een sociale boodschap uitdragen: mooi.

Walk the Line

Films gebaseerd op iemands leven (biopics) vind ik altijd wel leuk. Walk the Line gaat over het leven van Johnny Cash, een muziekant/zanger die opgroeide in de jaren 30 in een nogal arme familie. Zijn liefde voor muziek maakt dat hij gaat zingen en een plaat opneemt. Hij is ook nog succesvol, uiteindelijk. Maar als hij op tournee gaat, is het niet makkelijk voor zijn vrouw en kinderen en zijn vrouw verlaat hem dan ook. Maar dat is niet de romance. Want zijn allergrootste liefde was nooit bereikbaar voor hem, terwijl hij haar eigenlijk zijn hele leven al kende. Uiteindelijk krijgt hij wel zijn kans met haar.

Net als in Respect (Aretha Franklin biopic) gebeurt er een hoop in het leven van Johnny Cash. De film heeft alle grote hits, waarvan ik zeker weet dat je ze herkent als je ze hoort, maar dat je niet wist dat je ze kende. Je ziet het drama van zijn relatie met zijn vader. Je voelt de druk waar hij onder stond en waarom hij begreep hoe makkelijk het is de verkeerde keuze te maken in het leven. Cash trad op in een gevangenis en nam dat optreden op voor een van zijn bekenste platen. Hij nam bijna nooit de makkelijkste weg om ergens te komen en daar kwamen interessante stukken in zijn leven en muziek uit. Walk the Line is een mooie film, zelfs als je nog nooit van Johnny Cash (gespeeld door Joaquin Phoenix) gehoord hebt.

Shrek

Ja! Shrek! Ik was zo onder de indruk toen de film uitkwam, in 2001. Ik heb hem recent weer eens gezien en toen vond ik dat naar huidige maatstaven de film er een beetje goedkoop uitzag. Maar destijds was de techniek heel nieuw en spannend. Het verhaal klopt nog steeds. Bruut sprookjesfiguur wordt uit zijn huis gezet, gechanteerd om een prinses te redden voor een nare nobelman en er komt een pratende ezel in voor. Maar dan blijkt dat de prinses een geheim heeft, waardoor ze minder geschikt is voor de nobelman en beter bij het sprookjesfiguur past. En er is ook een romance tussen de draak en de ezel. Het is romantisch! Het gaat erom de partner te vinden die bij je past, waar je je fijn bij voelt en die iets met je gemeen heeft.

Maar behalve de romantische kant van een ‘ogre’, is dit vooral een grappige film. Shrek heeft de stem van Mike Myers en hij geniet echt van het brutale en anti-sociale wezen. Het is niet alleen Shrek die grappig is, ook de ezel en prinses Fiona hebben hun momenten. De film heeft veel personages die allemaal grappig zijn en ook belangrijk. En ja, natuurlijk is het een perfecte familiefilm. Kijk het met de kids en ze zullen lachen om de idiote dingen die de sprookjesfiguren doen. En voor de volwassenen zijn er ook momenten om te lachen.

I Love You Phillip Morris

Dit verhaal is zo bizar, je zou denken dat iemand dit bij elkaar gefantaseerd heeft. Maar deze film is gebaseerd op gebeurde feiten. Steven is getrouwd met Debbie en ze hebben een fijn leven samen. Dan krijgt Steven een auto-ongeluk en nadat hij dat overleefd heeft, wil hij meer uit het leven halen. Hij komt uit de kast en verlaat zijn vrouw en zijn baan als politieagent. Steven richt zich nu op frauderen en oplichting om zijn levensstijl te financieren. Hij komt in de gevangenis terecht waar hij de liefde van zijn leven ontmoet: Phillip Morris. Daar is de romantiek. Voor Phillip doet hij alles om samen het meest fantastische leven te kunnen leiden. Ja, hij blijft frauderen en dat leidt uiteindelijk weer terug naar de gevangenis. Maar het is geen zielig verhaal. I Love You Phillip Morris is een verhaal over liefde.

Het is echt een rare serie van gebeurtenissen, en vreemde keuzes, een spannende en gekke race om alles uit het leven te halen. Is Steven egoistisch of geobsedeerd door zijn geliefde? Is hij slachtoffer of held? Ik denk dat het moeilijk is om er een oordeel over te hebben. Ik neem I Love You Phillip Morris gewoon aan voor een vreemde maar kleurrijke film. Het helpt dat de twee hoofdrollen door Jim Carrey en Ewan McGregor worden gespeeld. Laten we zeggen dat de film laat zien dat je voor de liefde soms gekke dingen doet. Verliefdheid is toch een tijdelijke waanzin. Maar het brengt ook geluk en schoonheid, dus misschien is dat het wel waard.

Shaun of the Dead

Het is een horror comedy, maar ook een liefdesverhaal. Shaun of the Dead is een film over het overleven van een zombie apocalypse, terwijl je tegelijk mams wil redden en je ex-vriendin terug wil winnen. Ik had eerlijk gezegd eerst geen interesse in deze film, maar mijn gozer nam me mee naar de bioscoop voor deze film. En ik vond hem toch wel grappig. Nu is het een film waar ik vaak naar teruggrijp als ik zo’n dag heb dat ik niet van de bank af wil. Deze film of Happy Feet.

Hoewel het absoluut een grappige film is, is het ook een echte zombiefilm. Dus ik raad het niet per sé aan als je niet van nepbloed en enge zombie-make-up houdt. Maar het is grappig, als je de cliché’s van zombie- en horrorfilms kent. Zombies zijn langzaam. Als de groep vlucht is er altijd iemand die te langzaam is en gebeten wordt. Als de groep in een gebouw zit, worden de ramen en deuren dichtgetimmerd, maar komen de zombies alsnog binnen. De vraag is: komen Shaun en zijn ex weer bij elkaar? Wie weet. Misschien toch de film kijken.